Rokitnik zwyczajny [Hippophae rhamnoides] jest ciernistym, odpornym na surowe warunki klimatyczne krzewem.
Dziko rośnie w rejonach przybrzeżnych i górskich Europy i Azji. Wyrasta na piaszczystych glebach, często spotkany na wydmach, gdzie pełni funkcje ochrony przed silnym, słonym wiatrem. Często go można spotkać w starych żwirowniach i odsłoniętych zboczach.
Pierwsze zapiski o leczniczych właściwościach rokitnika znajdują się w księgach zgromadzonych w klasztorach tybetańskich. W Europie pojawił się w I wieku p.n.e. Według greckich źródeł roślinę sprowadziły wojska Aleksandra Wielkiego.
Otóż wyczerpani nieustannymi walkami żołnierze zauważyli, że ich konie skubiąc owoce rokitnika nabierają siły, a ich sierść staje się piękna i błyszcząca. Stąd wzięła się nazwa botaniczna rośliny, z greki: hippos – koń, pháo – błyszczeć.
Rokitnik lecznicze właściwości
Rokitnik jedną z najbardziej wartościowych roślin na świecie.
Zawiera wszystkie występujące w naturze witaminy w tym rzadką w roślinach B 12. W jego składzie wyodrębniono ponad 190 aktywnych biologicznie składników. Silne antyoksydanty, 18 aminokwasów, 22 kwasy tłuszczowe, fenole, witaminy, prowitaminy, mikroelementy i lipidy.
W liściach i owocach jest 3 razy witaminy A niż w marchwi, 10 razy więcej C niż w pomarańczach i czterokrotnie więcej E niż w pestkach słonecznika. W przeciwieństwie do większości roślin, rokitnik nie zawiera enzymu askorbinazy, dzięki czemu witamina C nie ulega tak łatwo degradacji. Owoców warto szukać teraz, od września do grudnia jest ich największe stężenie.
Działanie energetyczne
Smak kwaśny, gorzki, cierpki po zamrożeniu słodkawy. Działanie ocieplające, nawilżające, odżywcze. Usuwa nadmiar zimna, stagnację płynów, flegmę, kaszel. Oddziałuje na śledzionę, płuca, serce, żołądek, skórę, tkankę limfatyczną, krew. Łagodzi podrażnione stanem zapalnym tkanki.
Flegma jest objawem stagnacji płynów. Ma początek w śledzionie, która gromadzi wilgoć, następnie przemieszcza się do płuc i zagęszcza. Początkowo zimna flegma, w miarę postępu choroby zmienia się w patologiczną „gorącą”. Rokitnik jako zioło o ciepłym charakterze leczy początkowe etapy stagnacji: zimną, mokrą flegmę z objawami świszczącego oddechu oraz wymioty i nudności.
Smak cierpki, kwaśny w połączeniu z gorzkim pomaga w trawieniu, zatrzymuje nadmierną utratę płynów (pot, biegunka), reguluje krążenie krwi i płynów ustrojowych.
- Rokitnik przywraca równowagę energetyczną.
- Wzmacnia system odpornościowy.
- Poprawia krążenie, pracę serca, obniża ciśnienie.
- Przyspiesza odbudowę komórek, opóźnia starzenie.
- Dostarcza komórkom składniki odżywcze, oczyszcza i stymuluje ich pracę.
- Wspomaga układ trawienny i przemianę materii
- Leczy infekcje, nieżyty, choroby żołądka, dwunastnicy, trzustki, wątroby, jelit,
- Usprawnia pracę mózgu i układu nerwowego
- Poprawia nastrój i działa przeciwdepresyjne
- Regeneruje, leczy i pielęgnuje skórę
Badania naukowe potwierdzają działanie: kardioprotekcyjne, przeciwmiażdżycowe, przeciwutleniające, przeciwnowotworowe, immunomodulujące, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, gojące, przeciwzapalne.
Olej z rokitnika nie tylko na skórę
Olej z rokitnika jest jednym z najbardziej cenionych naturalnych preparatów
- Wyciąg olejowy z rokitnika przyspiesza regenerację skóry zniszczonej i wysuszonej.
- Likwiduje blizny i przebarwienia.
- Przyspiesza gojenie i regenerację trudnych do wyleczenia chorób skórnych np. trądzik różowaty.
- Odmładza, regeneruje, uelastycznia skórę i poprawia jej strukturę
- Jest ważnym składnikiem kosmetyków charakterze przeciwstarzeniowym, pielęgnacyjnym i upiększającym. Dodawany do kremów, szamponów, odżywek do włosów, balsamów.
Wewnętrznie olej z rokitnika stosuje się:
- W chorobach wirusowych i bakteryjnych.
- Nieżytach, stanach zapalnych układu pokarmowego.
- Chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
- Stanach zapalnych narządów wewnętrznych, biegunkach.
- Zakrzepowym zapaleniu żył, wysokim poziomie trójglicerydów.
- Schorzeniach skórnych, wypadaniu włosów.
- Po kilka kropli można dodawać do szamponów, kremów, balsamów, maseczek – zwiększy ich skuteczność
Rokitnik – domowe przepisy
Owoce rokitnika są jadalne. Można spożywać na surowo, świeże i suszone dodawać do herbatek. Zamiast łykać suplementy warto zrobić przetwory: dżemy, galaretki, konfitury, soki wina i nalewki.
Sok z rokitnika
1 kg owoców rokitnika
0,5 kg cukru
Owoce starannie myjemy w ciepłej wodzie i lekko rozgniatamy tłuczkiem do mięsa. Zalewamy litrem wrzątki i podgrzewamy 30 min na małym ogniu, nie dopuszczając do zagotowania. Wystudzony płyn odcedzamy przez sitko wyścielone gazą. Owoce zalewamy 2 szklankami wrzącej wody i powtarzamy procedurę. Obydwa płyny zlewamy do jednego garnka, dosypujemy cukier i mieszamy do rozpuszczenia. Rozlewamy sok do słoików, zakręcamy i pasteryzujemy w kąpieli wodnej kwadrans.
Sok pije się rozcieńczony w proporcji 1:4 z wodą lub dodaje do herbatek. Doskonale wzmacnia odporność i zapobiega chorobom.
Dżem z rokitnika
- Kilogram owoców rokitnika
- Szklanka wody
- 80 dag cukru
- Goździki
Zebrane po przymrozkach owoce umieszczamy na noc w zamrażarce, by straciły cierpkość. Przebrane i umyte wsypujemy do płaskiego garnka, zalewamy wodą. Gotujemy z goździkami do miękkości ok 15-20 minut. Miksujemy lub przecieramy przez sito. Ponownie gotujemy i gorący przekładamy do wyparzonych słoików. Pasteryzujemy 10 minut. Rokitnik może być dodatkiem do dżemów z innych owoców.
Domowy olejek z rokitnika
Świeże owoce miażdżymy, odcedzamy sok i odstawiamy na dobę w chłodne miejsce. Na powierzchni soku utworzy się warstwa oleju, który trzeba zebrać do szklanego naczynia. Zebrany olejek można stosować wewnętrznie po pół łyżeczki. Bez rozcieńczenia można smarować skórę wymagającą regeneracji.
Nalewka z rokitnika
- Po 1 kg owoców rokitnika i cukru
- 1,5 l alkoholu 70%
Umyte, odsączone owoce wsypujemy do słoja. Dodajemy cukier i alkohol. Szczelnie zakręcamy i odstawiamy w ciepłe, ciemne miejsce na na 6–8 tygodni. Co kilka dni słojem należy wstrząsnąć. Przecedzamy, przelewamy do butelek i odstawić w zimne miejsce na ok. 6 miesięcy.
Herbatka z liści rokitnika
Świeże listki od razu po zerwaniu należy odparować. Najlepiej umieścić na żeliwnej patelni nad gorącym płomieniem, mieszać odparowując dopóki są miękkie i lekko wilgotne. Proces powoduje zatrzymanie enzymów. Następnie przekładamy do ogrzanych foremek do ciasta i suszymy.
Podczas suszenia trzeba często mieszać, kilkakrotnie podgrzewając i schładzając piekarnik do uzyskania suszu o 2% wilgotności. Przechowujemy w szczelnym naczyniu w lodówce. Robimy napar z łyżeczki suszu na szklankę wrzątku.
Suszone owoce rokitnika
Owoce suszymy rozłożone na tackach w chłodnym miejscu. Napar z owoców rokitnika: 1 łyżkę suszu parzymy 20 minut w szklance wrzątku pod przykryciem. Wyśmienity smak ma herbatka rokitnikowa z pomarańczą i imbirem. Wzmacnia organizm, rozgrzewa, oczyszcza PRZEPIS
zrodlo:https://sekrety-zdrowia.org/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz