"Sekretny język roślin. Odczytywanie znaków natury i działania ziół "

 Rośliny mają swój język. Nie ma wątpliwości, że potrafią komunikować się z między sobą i z otoczeniem. Nauka odkryła [1], że ostrzegają się o chorobach i zagrożeniach. Przemawiają do siebie słowami, których nie zna żaden człowiek. Język roślin to wysyłane i odbierane molekuły atomów z informacją.

Są ludzie, którzy opanowali sztukę komunikowania się z ziołami, krzewami, drzewami.

Szamani, niektóre zielarki łącząc się z rośliną dostają informacje o jej leczniczym działaniu i sposobach użycia. Tylko nieliczni mają dar duchowej komunikacji ze światem roślin, ale natura dostarcza nam wskazówek, z których każdy może skorzystać.

Sekretny język roślin

Wieki temu opracowano sposoby identyfikacji i rozumienia klasyfikacji ziół. Swoisty język roślin, który nie opiera się na słowie pisanym. Doktryna podpisów opiera się na przekonaniu, że każda roślina zostawia swój podpis w naturze. Poprzez cechy charakterystyczne dostarcza informacji i wskazówek.

Dzięki temu bez ksiąg zielarskich, często niepiśmienni ludzie, napotykając po raz pierwszy roślinę mogli odczytywać jej lecznicze działanie. Czytanie znaków natury nie tylko pomaga zrozumieć język świata roślin, to również przyjemność i świetna zabawa.

Natura żyje i rozmawia z nami. To nie jest metafora. – Terrence McKenna

Podstawą jest używanie wszystkich zmysłów: wzroku, węchu, smaku, dotyku i ..intuicji.

Trzeba pamiętać, że metoda ta jest przydatna tylko przy pracy z dzikimi roślinami w ich naturalnym środowisku lub inwazyjnymi chwastami, które same zdecydowały się wyrosnąć w danym miejscu. Gatunki nierodzime, sadzone, przesadzane przez człowieka nie dają dokładnych odczytów.

Język ziół – podpisy natury, sygnatury

Krótki przegląd niektórych elementów doktryny podpisów. Sygnatury można odczytać za pomocą obserwacji, dotyku, zapachu, smaku a nawet dźwięku. Pierwsze to naturalne siedlisko.

Zwracamy uwagę gdzie zioło rośnie, w słońcu, cieniu, suchym, mokrym miejscu ? Rośliny, które potrzebują dużo słońca, generalnie wywołują suchość i ciepło w ciele, rozgrzewają, osuszają tkanki. Np. majeranek, macierzanka, oman wielki, arcydzięgiel, słonecznik.

• Wyrastające w cieniu mają tendencję do ochładzania np. czarny bez, mięta pieprzowa, borówki.  Zioła lubiące wilgotne gleby pomagają przy gorączce, przeziębieniu, kaszlu, reumatyzmie np. wierzba biała, werbena, tatarak, czarny bez, sadziec, rosiczka.
• Osiedlające się wokół czystych zbiorników wodnych, wartko płynących strumieni mają tendencję do działania moczopędnego, pomagają oczyszczać drogi moczowe z toksyn np. leszczyna, nawłoć, skrzyp, mięta, przytulia.
• Rośliny mające tendencję do osuszania wilgotnych gleb osuszają  wydzieliny śluzowe, flegmę np. słonecznik, wierzba, brzoza, mirtowate. Rosnące na podłożu skalnym, żwirowym pomagają usuwać kamienie, leczyć nieżyty oskrzeli, żołądka, jelit. Np. jałowiec, mącznica, tasznik pospolity, pomurnik, rzepik, rojnik.
• Na ubogie, słabej glebie w trudnych warunkach rosną rośliny mocne, waleczne, przynoszą ciału siłę i krzepkość. np. sosna, rokitnik, różeniec górski, skrzyp.

Ważne też czy lubi towarzystwo. Rośliny rosnące samotnie informują, że należy je traktować z ostrożnym szacunkiem. Nigdy nie spotkamy łanów dziewanny, krwawnika ale połacie koniczyny czy mniszka są częstym widokiem. Rośliny rosnące w dużych skupiskach są łagodniejsze w działaniu, można je używać w kuchni.

Rosnące w bliskim sąsiedztwie ludzi, przy zagrodach mogę być bezpiecznie stosowane dłuższy czas np. babka, mniszek, pokrzywach. Rośliny ukryte głęboko w lasach jak kokoryczka, paprocie, konwalie mają specyficzne działanie i stosuje w szczególnych okolicznościach. Rosnące na polach w średniej odległości od domostw jak krwawnik, dziurawiec, mogą być stosowane określony czas lub porach roku.

Sygnatury łodyg i korzeni

Język roślin wyraża się przez wygląd.

• Łodygi puste w środku informują, że roślina oczyszcza „rurki” w ludzkim ciele, oskrzela, przewód pokarmowy. Np. żywokost, cebula, czosnek, tymianek, tarczownica.
• Cienkie, nitkowate łodygi i korzenie „zaszywają” rany, często leczą skórę np. przytulia, pięciorniki: gęsi, rozłogowy, kurze ziele.
• Bardzo drobne, szczotkowate korzenie, lub drobne korzonki wokół pala są znakiem rozpoznawczym uzdrowicieli układu nerwowego; kozłek lekarski, owies, chmiel, obuwik pospolity,

Rośliny jednoroczne zwykle mają niewielkie, cienkie jak nitki korzenie. Należą one do żywiołu ognia i powietrza. Nie żyją dłużej niż rok i brak im silnej energii Ziemi; nie uziemiają ciała i umysłu. Ale pomagają podnieść człowieka na duchu, rozjaśnić umysł i ułatwić zmiany. Ich działanie lecznicze koncentruje się w liściach i kwiatach.

Dwuletnie rośliny mają większe, bardziej mięsiste korzenie, gdzie przechowują energię by przetrwać mroźne zimy. W pierwszym roku nie wytwarzają kwiatów ani nasion, a ich uzdrawiająca moc skoncentrowana jest w ich korzeniach. W drugim roku energia i uzdrawiająca siła przenosi się do kwiatów , jagód, nasion. Przykłady obejmują zwyczajną i dziką marchew, łopian, pasternak, kozibród, koper włoski.

Wieloletnie byliny jak żywokost mają silne, głęboko sięgające korzenie i bardziej równomierny rozkład energii. Niektóre mogą obumierać zimą np. żywokost, inne jak iglaki są zielone cały rok. Nawet zimą ich gałązki i korzenie zapewnią leczniczą pomoc.

Kształt i tekstur liści

Język, jaki komunikują liście wskazuje na zastosowania rośliny. Np. przylaszczka [Hepatica] ma trzyczęściowy liść przypominający wątrobę.  Liście żywokostu lekarskiego mają „pory” i drobne włoski, które wyglądają jak ludzka skóra oglądana w powiększeniu.  To jeden z największych uzdrowicieli skóry i obszarów, porowatą powierzchnią lub gdzie występują małe włoski: kości, nos, gardło, jelita.

• Mięciutkie liście niektórych roślin często łagodzą ból w podrażnionym, zranionym miejscu. Np. ślaz, szanta, malwa różowa, dziewanna. Ich liście dawniej używano do opatrunków.

• Nakrapiane plamkami liście wskazują ropnie i na stany zapalne w płucach, – miodunka plamista, dziurawiec.
• Twarde, mięsiste liście goją, nawilżają tkanki, skórę, błony śluzowe – aloes, rojnik, żyworódka, portulaka

Ogólny kształt i wygląd 

Świetlik wspiera narząd wzroku, jego kwiatuszki przypominają przekrwione oko. Nasiona tarczycy bajkalskiej wyglądają jak czapka, hełm co wskazuje na zastosowania  w leczeniu bólów głowy, bezsenności, problemów z nerwami.

• Kształty przypominające czaszkę zdradzają uzdrowicieli mózgu: orzech, tarczyca bocznokwiatowa.
• Żeń-szeń, mandragora przywodzą na myśl ciało ludzkie, są stosowany jest jako panaceum na wiele dolegliwości w tym wzmocnienie funkcji prokreacyjnych.
• Pnącza i rośliny z długimi systemami korzeniowymi lub pnączami przypominającym żyły, układ nerwowy odtruwają krew i działają przeciwskurczowo. Do gatunków należą perz, ostrożeń, winorośl, chmiel, mącznica lekarska, kolcorośl, psianka słodkogórz, mięta kędzierzawa, pięciornik rozłogowy, lukrecja gładka,

• Kora z pęknięciami, otworami, łezkami przypomina poranioną skórę i stosuje się w jej leczeniu np. brzoza, bez, drzewa i krzewy z gatunku prunus dzikie śliwki, wiśnie
• Cieniste krzewy mają prawdopodobnie owoce jadalne, rośliny wytworzyły ostro zakończone wyrostki by je chronić. np. dzika róża, jeżyna, malina, tarnina. Ciernie są znakiem ostrego bólu. Cierniste rośliny łagodzą ból nie objawowo, celując w jego przyczynę. Np. głóg jest tonikiem przy dusznicy bolesnej i chorobach serca. Inne to serdecznik, drapacz lekarski, i malina która łagodzi bóle porodowe. Jeżyna zawiera kwasy organiczne, które rozbijają kamienie nerkowe i żółciowe.
•  Owłosione rośliny łagodzą kolki, kłucie w boku, np. pokrzywa, dziewanna, liście czarnej porzeczki, rosiczka, chmiel. Parzące stymulują wewnętrzne krążenie krwi i płynów – pokrzywa, przytulia, imbir.

• Zwarte skupiska kwiatów radzą sobie z nagromadzeniem ropy w gardle, migdałkach, działają ściągająco, uśmierzają ból. Szałwia, rzepik, głowienka pospolita.
• Brodawkowate narośla, galasy np. dębu zawierają garbniki i kwas galusowy, które działają ściągająco, obkurczają brzegi ran.
• Porosty i grzyby strzępkowe przypominają łuszczącą się skórę, są przydatne przy suchej skórze, łupieżu i chorobach typu łuszczyca,

Lepkość i wilgotność

Rośliny śluzowate koją gardło, łagodzą podrażnienia błon śluzowych: ślaz, malwa, prawoślaz, miodunka, siemię lniane, traganki, tarczownica, kora wiązu czerwonego.

• Zawierające żywice często leczą wrzody, wilgotne wykwity, uszkodzenia skóry – sosna, mirra, balsam peruwiański, aloes, pistacja kleista, terpentyna z sosny
• Rośliny z lepkim, śluzowatym sokiem są doskonałym środkiem na swędzenie aloes, sosna, żywokost.
• Soczyste, bardzo mokre mokre aloes, żyworódka, rojnik pomagają pęcznieć wydzielinom, korzystnie wpływają na okrężnicę.
• Zioła ubogie w soki, jak szałwia osuszają wydzieliny
• Kleiste rośliny „przyklejają” do siebie  i usuwają stwardniały śluz: podbiał, ślaz, szanta, malwy.

Język roślin zapach

Silnie aromatyczne rośliny roztaczają zapach, od którego od razu czujemy się lepiej. Zawierają mnóstwo aromatycznych olejków eterycznych, które mają najwyższą wibracje w świecie ziół. Ich  wibracje, częstotliwości są tak wysokie, że roślina nie może ich utrzymać. Ulatują, wyparowują do przestrzeni środowiska dając efekt stymulujący.

Podwyższają wibracje tkanek, komórek, podtrzymują energię, uzdrawiają. Np. tymianek, rozmaryn, jałowiec, majeranek, mięta, anyż, lawenda.

• Gorzko aromatyczne są antyseptyczne, bakteriobójcze, przeciwzapalne, antybiotyczne, niektóre przeciwpasożytnicze np. wrotycz, bylica, szałwia, cząber, bazylia, koper włoski
• Smrodliwe są użyteczne do zastałych, cuchnących wrzodów np. komosa biała, bodziszek, pluskiwca groniasta

Język roślin kolory

Czerwona barwa wskazuje na krew, roślina najprawdopodobniej oczyszcza płyny lub jest korzystna dla serca: roża, malina, głóg, koniczyna czerwona, łopian, kalina koralowa

• Żółte kwiaty mają związek z wątrobą i drogami żółciowymi. Mniszek, glistnik, goryczka żółta, kocanka, dziurawiec.
• Biały kolor wskazuje na właściwości gojące kości:  żywokostu, sadziec przerośnięty
• Niebiesko-fioletowe kwiaty wskazują na roślinę, która poprawia stan cery, może być lekarstwem na sinicę: fiołek trójbarwny, werbena, łopian, cykoria podróżnik, chaber, niezapominajki

Smak i energetyka

Jest takie stare powiedzenie „Gorzki smak w ustach, słodki w żołądku, słodycz w ustach gorycz w trzewiach”. Tysiące lat temu odkryto, że każdy smak wywołuje fizjologiczną reakcję w ciele, stymuluje ruch albo w kierunku równowagi, bądź przeciwnie. Wszystkie tradycje zielarskie i systemy lecznicze klasyfikowały zioła po smakach.

Rośliny żółte i gorzkie np. mniszek lekarski działają korzystnie na wątrobę, zaś żółte i słodkie jak oman wzmacniają żołądek, śledzionę i trzustkę. Jak smaki wpływają na organizm Tutaj, działanie energetyczne, zapomniana wiedza z materiałem wideo Tutaj.

Gdy już opanujemy podstawy, możemy pozwolić intuicji prowadzić się dalej. Poczuć, pomyśleć z czym roślina się kojarzy. Wiele informacji dostarczają nam lokalne nazewnictwo. Ludowe metafory w nazewnictwie nie zapożyczone z innych języków kryją w sobie atrybuty roślin : świetlik – choroby oczu , żywokost – kości, wątrobowiec – wątroby, podagrycznik na podagrę, śledziennica – śledzionę.

Jedną z najbardziej intrygujących rzeczy w ziołach jest ich zdolność działania poza obszarem fizycznym. Np. dziewanna stoi prosto na długiej, mocnej łodydze. Usuwa słabości, niezdecydowanie, pomaga zachować kręgosłup moralny, stać prosto w obronie własnych przekonań, nie uginać się presji społecznej.

Lecznicza moc ziół jest wspaniałym darem natury. Wbrew temu co mówi naukowy redukcjonizm, ziołowe terapie sięgają znacznie głębiej niż działanie składników chemicznych na organizm.

zrodlo:https://sekrety-zdrowia.org/