Jałowiec pospolity [Juniperus communis] znano już w czasach antycznych, nawet wcześniej.
Od niepamiętnych czasów uchodził za magiczny krzew obdarzony mocą przepędzania diabłów. A to z powodu wyglądu: jałowiec ma potrójne igły, trzy nasiona w szyszce utworzonej z trzech łusek. Gałązka jałowca noszona w ubraniu miała chronić przed urokami i czarami.
Jałowiec służył do okadzania. Na wieść o zarazie ludzie natychmiast biegli do lasu po jałowcowe gałązki. Palono je w kominkach, okadzano domy i gospodarstwa. Wszystko po to, by choroba nie dotknęła ludzi i stworzenie. I mieli rację, dziś dowiedziono naukowo, że okadzanie nie było wcale zabobonem.
Jałowiec pospolity
To wiecznie zielony krzew z rodziny cyprysowatych. Przeważnie niski, z rozwichrzonymi giętkimi, silnie kłującymi pędami. Rośnie ubogich, jałowych na glebach stąd nazwa.
Jagody jałowca zbiera się od października, po pierwszych przymrozkach do wczesnej wiosny (marzec). Jesienią są w pełni dojrzałe, mają mięsiste ciemnogranatowe lub czarne owoce pokryte sinawym nalotem. Po wysuszeniu będą doskonałym lekiem i przyprawą do bigosu, kiełbas, marynat, mięs. Ułatwią trawienie i pobudzają przemianę materii.
Jałowiec lecznicze działanie
Surowcem leczniczym są owoce jałowca, ciemnoniebieskie jagody. Po rozgryzieniu początkowo słodkawe, po chwili wyraźnie wyczuwa się gorzkawo, korzenny smak.
Jałowiec zawiera olejki eteryczne, liczne terpeny, flawonoidy, kwasy organiczne, gorycze, związki żywicowe, sole mineralne i dużo witaminy C. Ma niebywałą moc niszczenia drobnoustrojów chorobotwórczych, grzybów, bakterii.
Już sam zapach kującego drzewka zabija zarazki. Naukowcy skrupulatnie wyliczyli, że w czasie upału hektarowa plantacja jałowców wydziela 30 kg lotnych olejków bakteriobójczych. [1]. Spacer wśród krzewów jałowca działa orzeźwiająco i wzmacniająco na organizm.
- Jagody jałowca działają moczopędnie, dezynfekują drogi moczowe
- Pomagają likwidować obrzęki spowodowane niedomaganiem nerek lub krążeniem
- Zwiększają wydzielanie soku żołądkowego i żółci
- Pobudzają perystaltykę jelit
- Działają przeciw drobnoustrojom, niszczą opornego na leki gronkowca złocistego [2] .
- Olejek jałowcowy wcierany w skórę łagodzi bóle reumatyczne, nerwobóle
Jałowiec w tradycyjnym zielarstwie
W dawnych wiekach owocami jałowca leczono dolegliwości pęcherza. W średniowieczu stał się panaceum niemal na wszystko. Stosowano go jako środek moczopędny, napotny i wzmacniający, na bóle żołądka i wątroby. Jagody jałowca żuto bądź gotowano. Wywar dolewano do kąpieli przy liszajach, wysypkach i podagrze.
Aromatyczne owoce jałowca mają działanie rozgrzewające, osuszające, ściągające.
Według medycyny chińskiej oddziałują na meridiany serca, śledziony i płuc. Oczyszczają nerki i wątrobę, rozgrzewają drogi oddechowe, usuwają flegmę.
Według Ajurwedy jałowiec ma naturę suchą i gorącą, redukuje zepsute vata dosha i kapha. Smak ostry, gorzki po strawieniu ostry.
Leczniczo stosuje się jagody, korę i olejki. M.in w zatruciach, bólach jelitowych, kolkach, wodobrzuszu, pasożytach, hemoroidach, wypadaniu odbytnicy, ostrych i przewlekłych stanach zapalnych.
Na kaszel zażywa się 2-3 g sproszkowanej kory z łyżeczką miodu. Gorzkie wywary z kory stosuje się przy gorączce, bólach stawów, biegunkach, bolesnych miesiączkach. W niedrożności jelit maślankę z rozdrobnionymi owocami jałowca, kminkiem ajowan i solą kamienną.
W kuchni i domowej apteczce
Jałowiec jedynym iglakiem, którego można bezpiecznie używać do wędzenia. Jedna zielona gałąź wrzucona do wędzarskiego żaru sprawi, że wędliny będą miały niepowtarzalny „dziki” smak, leśny aromat i bardziej apetyczny ciemniejszy kolor.
3-4 ziarnka dodane do marynaty poprawią smak mięsa.
Jałowiec przepisy lecznicze
Napar z jałowca
Łyżeczkę rozdrobnionych jagód jałowca zalewamy szklanką wrzątku. Zaparzamy 15 minut pod przykryciem. Przecedzony napar stosuje się 1-2 łyżeczki według potrzeb.
Napar jest środkiem bakteriobójczym, żółciopędnym, moczopędnym. Poprawia trawienie i funkcje wątroby. Kuracja trwa 4 tygodnie, po czym robi się 2 tygodniową przerwę.
Przy ostrym zapaleniu pęcherza pije się szklankę dziennie w kilku porcjach. Napar można wykorzystać dodając do kąpieli przy chorobach reumatycznych, wycieńczeniu lub wcierając w skórę głowy by pozbyć się łupieżu.
Na układ pokarmowy
Żucie wysuszonych owoców jałowca jest sprawdzonym sposobem na zgagę, wzdęcia i nieprzyjemny zapach z ust. Kurację polecał ksiądz Kneipp, piszcząc „Znam wielu, których żołądek przepełniony gazami a wskutek tego osłabiony, został oczyszczony i wzmocniony tą pojedynczą kuracją”.
- Pierwszego dnia 4 ziarenka.
- Drugiego 5, codziennie zwiększając porcję o jedno
- Dochodzi do 15 i kolejno zmniejsza przeżuwaną porcję o jedno ziarenko.
- Ostatniego dnia kuracji powinno być 5 ziarenek.
Wino jałowcowe na pęcherz
2 garście rozgniecionych owoców jałowca zalać wodą powyżej surowca. Gotować na małym ogniu pół godziny. Do przecedzonego wywaru dodać 2 łyżki cukru i podgrzewać na małym ogniu, aż płyn zgęstnieje. Dolać litr czerwonego gronowego wina, wymieszać, przelać do butelek, odstawić na tydzień.
Pije się codziennie rano kieliszek W infekcjach pęcherza i dróg moczowych.
Przeciwbólowy olejek jałowcowy
Wymieszany w stosunku 1:1 z olejem bazowym stosuje się do masażu. Pomaga w bólach stawów, korzonków, nerwobólach. W infekcjach górnych dróg oddechowych można wsmarować w klatkę piersiową. Do inhalacji zatok przy katarze dajemy 5-6 kropli na miskę gorącej wody. Doustnie na problemy trawienne: 4 krople na łyżeczce miodu lub dodane do szklanki soku.
Maść na swędzenie
Indianie używali jałowca, by zmniejszyć świąd.
Do 1/3 kostki rozpuszczonego niesolonego masła, dodać 2 łyżki wosku pszczelego rozpuszczonego w osobnej miseczce. Dołożyć 5 łyżek rozgniecionych jagód jałowca i 3 łyżki zmielonych goździków. Po wystygnięciu nakładać na swędzące miejsca. Nie wycierać, poczekać aż wyschnie.
Jałowcówka przepis
Do dużego słoja wrzucamy:
- Garść jagód jałowca
- Pół laski cynamonu
- 5 ziaren ziela angielskiego
- Łyżkę świeżo startej skórki pomarańczowej
- Łyżeczkę korzenia arcydzięgla
Zalewamy litrem spirytusu. Odstawiamy na 2 tygodnie. Po przefiltrowaniu przelewamy do butelek. Pije się po pół małego kieliszka. Stosuje przy niestrawności i początkach przeziębienia, gdy tylko zaczyna kręcić w nosie.
Warto wspomnieć gdzie i kiedy powstał gin – popularny angielski trunek. W XVI wieku pewien holenderski aptekarz jako pierwszy użył jałowca do wyprodukowania nowego środka moczopędnego, któremu nadał nazwę gin. Napój ten szybko się rozpowszechnił. Holendrzy chcąc się pochwalić nowym medykamentem, wyeksportowali trochę do Anglii, gdzie odnieśli sukces. Pisał o tym siedemnastowieczny londyński pamiętnikarz Samuel Pepys, wspominając swoją kurację za pomocą „strong water made with juniper”. [3]
zrodlo:https://sekrety-zdrowia.org/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz